پوشش ریسک چیست؟

آشنایی با صندوق پوشش ریسک یا Hedge Fund

یکی از موضوعات مهم در هر سرمایه گذاری خرد و کلانی صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) آن می‌باشد. در این مقاله شما با این مفهوم آشنا خواهید شد.
فهرست این مقاله
صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟
به بیانی ساده، صندوق‌ های پوشش ریسک، دسته‌ای از شرکت‌های خصوصی هستند که سرمایه‌ گذاران، پول خود را در آن قرار می‌دهند تا در فرصت‌های مختلف سرمایه‌ گذاری کنند. این‌گونه شرکت‌ها دارای استراتژی‌های متفاوتی برای کسب سود هستند.
صندوق پوشش ریسک، گونه‌ای خاص از سرمایه‌گذاری نیست بلکه ساختاری در سرمایه‌ گذاری مشترک است که به‌وسیله‌ی شرکت «مدیریت مالی» یا «مشاور سرمایه‌ گذاری» تشکیل شده است و امکان حضور را به سرمایه‌ گذاران خود می‌دهد تا بتوانند در طیف وسیع‌تری سرمایه‌گذاری خود را انجام دهند.
اداره‌ی این صندوق‌ها توسط افراد باتجربه و حرفه‌ای انجام می‌شود. درحقیقت، نحوه‌ی عملکرد این شرکت‌ها به این صورت است که فرصت‌های مناسبی برای سرمایه‌گذاری پیدا می‌کنند که ریسک بالایی داشته باشد و درصورتی‌که سود داشته باشد، سودرسانی آن بسیار زیاد باشد.
این فرصت‌های سرمایه‌گذاری به بررسی و تحقیقات زیادی نیاز دارد و ممکن است تا مقدار زیادی به اطلاعاتی وابسته باشند که به‌آسانی در اختیار همه قرار نمی‌گیرد. به همین دلیل است که بیان کردیم افراد حرفه‌ای در سرمایه‌گذاری، ‌چنین شرکت‌هایی را اداره می‌کنند.
معمولاً صندوق‌های پوشش ریسک، صندوق‌های پوششی در بین افراد معروف است. شرکت‌های خصوصی به دوصورت «مشارکت محدود» و «مسئولیت محدود» وجود دارد. برای مشارکت در آن‌ها، تعداد اندکی سرمایه‌گذار و نهاد‌های معتبر نیاز است تا حداقل سرمایه‌ی اولیه را دارا باشند. این سرمایه عموماً سازمان‌هایی مانند صندوق بازنشستگی، شرکت‌های بیمه و اشخاص متمول هستند.
انتخاب واژه‌ی صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) برای نام این شرکت دارای یک علت تاریخی است و از فرصت‌های خرید و فروش استقراضی گرفته می‌شود؛ به‌ این دلیل که اولین صندوق، به‌منظور پوشش ریسک معاملات اهرمی و مارجین در بازارهای نزولی مورداستفاده قرار می‌گیرد.
در طی زمان، انواع مفهوم پوشش ریسک گسترش پیدا کرد و بدین ترتیب در گونه‌های مختلف سرمایه‌ گذاری به کار برده شد. هم اکنون، صندوق‌های پوششی با بهره‌مندی از ابزارهای مالی و تکنیک‌های مدیریتی ریسک، در طیف گسترده‌ای از بازارها و استراتژی‌ها حضور دارند. هدف بیش‌تر استراتژی‌های سرمایه‌ گذاری، رسیدن به بازدهی بالا در شرایط بد بازار است.
مدیران پوشش سرمایه، اغلب پول خود را در سرمایه‌ای که وظیفه‌ی کنترلش را بر عهده دارند، سرمایه‌ گذاری می‌کنند و این کار باعث می‌شود مدیران و دیگر سرمایه‌ گذاران در یک راه یکسان قرار بگیرند.
ویژگی‌های مهم صندوق های پوشش ریسک (Hedge Fund)

صندوق‌های پوشش ریسک به دلیل گزینه‌های زیر با صندوق‌های سنتی متفاوت‌ هستند و این ویژگی‌ها به‌صورت زیر است:

فقط برای سرمایه‌گذاران واجد شرایط در دسترس قرار می‌گیرد؛

صندوق‌های پوشش ریسک فقط اجازه دارند از سرمایه‌گذاران و اشخاصی که واجد شرایط هستند، به‌شرط داشتن استانداردهای زیر پول بگیرند. به‌طور مثال، در آمریکا، داشتن یکی از شرایط نام ‌برده برای سرمایه‌گذاری ضروری است.

دارابودن درآمد ۲۰۰.۰۰۰ دلاری در طی یک سال و ضمانت‌دادن برای حفظ همین درآمد در آینده. برای اشخاص متأهل این مقدار برابر ۳۰۰.۰۰۰ دلار است.
ارزش دارایی خالص یک فرد به ‌غیر از ارزش خانه‌ی محل سکونتش باید بیش از یک میلیون دلار باشد.
مدیر اجرایی، متصدی، شریک و دیگر افراد واجد شرایط که خود به صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) وابستگی داشته باشد.

بدین ترتیب کمیسیون بورس و اوراق بهادر آمریکا سرمایه‌گذارانی را مناسب تشخیص می‌دهد که قدرت کنترل و مدیریت ریسک‌های احتمالی سرمایه‌گذاری گسترده‌تر را دارند. سرمایه‌گذاران نهادی، حدود ۶۵درصد از سرمایه‌ی صندوق پوشش را تشکیل می‌دهند.

گزینه‌های بیش‌تری نسبت به دیگر صندوق‌ها عرضه می‌کند؛

اصولاً، صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) به‌راحتی می‌تواند در هر چیزی مانند زمین، املاک، مستغلات، سهام، فروش استقراضی و قراردادها و ارزها سرمایه‌گذاری کند. درمقابل، صندوق‌های مشترک که Mutual Funds نام دارند، فقط به فعالیت در حوزه‌ی سهام و اوراق قرضی می‌پردازند.
ابزارهای مالی این امکان را برای مدیران فراهم می‌کنند که حتی وقتی بازار سهام در رکود است، آن‌ها بتوانند سودآوری داشته باشند؛ این افراد اغلب از اهرم‌ها استفاده می‌کنند. صندوق‌های پوشش ریسک اغلب از معاملات مارجین و وجوه استقراضی برای افزایش سود بهره می‌برند.

ساختار کارمزدی ۲درصدی؛

اغلب صندوق‌های پوشش ریسک، ضریب هزینه و کارمزد نحوه‌ی عملکرد را به‌طور هم‌زمان دریافت می‌کنند. این ساختار کارمزد به‌عنوان «دو و بیست» بیان می‌شود؛ یعنی ۲درصد کارمزد مدیریت دارایی و ۲۰درصد سودی که به دست می‌آید.
لازم به ذکر است که این شرکت‌ها به‌دلیل دریافت این ۲درصد، مورد نقد واقع می‌شوند؛ زیرا بدون توجه به کسب سود و ضرر این مبلغ را دریافت می‌کنند. فرض کنید، صندوقی که حدود ۱ میلیارد جذب سرمایه دارد، بدون انجام کاری، سالانه بیست میلیون دلار به دست آورد.

نظارت زیادی بر روی آن‌ها وجود ندارد؛

نهادهای ناظرِ بازار سرمایه در سایر کشورها بر روی فعالیت‌های صندوق سرمایه نظارت زیادی دارند. این در حالی است که صندوق‌های پوشش ریسک هیچ‌کدام از قوانین و مقررات نظارت بر نهادهای سرمایه‌گذاری در بازار را شامل نمی‌شود و درب‌هایشان به‌طور کامل بر روی هر نوع بازرسی به‌وسیله‌ی دولت و یا هر سازمان دیگری بسته است؛ از همین رو، در خفای کامل به فعالیت‌های خود اشتغال دارند. با این ‌وجود، این اتفاق به معنی اجازه‌دادن نهادهای نظارتی به کلاهبرداری نیست. معمولاً صندوق‌های پوشش ریسک در جذب اعتبار توانایی بالایی دارند و ضریب آن‌ها در جذب اعتبار از مؤسسات مالی و بانک‌ها بالا است.
این شرکت‌ها در عمل چندبرابر از سرمایه‌ی خود را به بازار وارد می‌کنند.
راهبردهای سرمایه‌ گذاری در صندوق های پوشش ریسک

بیش‌ترین تفاوت صندوق‌های پوشش ریسک با صندوق‌های سنتی، عملکرد این صندوق‌ها در نحوه‌ی سرمایه‌گذاری می‌باشد.
ازجمله مهم‌ترین راهبردهای صندوق سرمایه‌گذاری صندوق‌های پوششی به‌صورت زیر است:

فروش استقراضی: فروش استقراضی به‌معنی فروش سهامی است که در مالکیت صندوق نیست. در این روش، صندوق با حدس قیمت در آینده، سهامی را که مال فرد دیگری است، قرض می‌گیرد؛ سپس از طریق معامله‌ای در بازار، از نوسان قیمت‌ها استفاده می‌کند.
استفاده از آربیتراژ: بهره‌بردن از اختلاف قیمت در بازارهای متنوع است.
استفاده از ابزارهای مالی مشتقه مانند قراردادهای آتی و اختیار معامله.
سرمایه‌گذاری در اوراق بهاداری که کم‌تر از حد معمول ارزش داشته باشند و یا مطلوبیت نداشته باشند.
سعی برای استفاده از مزیت‌های شکاف بین قیمت کنونی بازار و قیمت واقعی سهام.
سرمایه‌گذاری در بازارهای تازه شکل‌گرفته: سرمایه‌گذاری روی سهام یا وام با ارزهای مستعد تورم و بازارهای نوسانی.

معایب و خطرات صندوق های پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟
به‌دلیل مواردی که در بالا ذکر شده است، یعنی سرمایه‌گذاری در کارهای مختلف و نبود مقررات محدودکننده، سرمایه‌گذاری در صندوق‌های پوشش ریسک با کسب سود زیادتری همراه است. لازم است بدانید که این گسترده بودن همواره می‌تواند خطرات زیادی را نیز به همراه داشته باشد.
بعضی از معروف‌ترین نمونه‌های شکست‌ اقتصادی، در رابطه ‌با صندوق‌های پوشش ریسک است. با این ‌وجود، این منعطف‌بودن صندوق‌های پوشش ریسک موجب شده است تا برخی از مدیران مالی سودهای بلندمدت زیادی را به دست آورند.
یادآوری این نکته لازم است که «پوشش ریسک» تلاشی برای کم‌کردن ریسک است ولی امروزه هدف بیش‌تر صندوق‌های پوششی، به حداکثر رساندن صندوق‌های پوششی و سود به ‌دست ‌آمده از سرمایه‌گذاری است؛ بنابراین، فکر اینکه کاربرد این شرکت‌ها فقط پوشش ریسک است، درست نیست.
درحقیقت، مدیران صندوق‌های پوششی، سرمایه‌گذاری‌های پرخطری را انجام می‌دهند که نسبت به دیگر سرمایه‌گذاری‌ها ریسک بالاتری دارد. به‌طور دقیق، همین ریسک است که سرمایه‌گذاران زیادی را با فکر «ریسک بیش‌تر باعث سود بیش‌تر می‌شود» به سمت این شرکت‌ها جذب می‌کند.
بعضی از خطراتی که صندوق ریسک می‌تواند به همراه داشته باشد، عبارتند از:
۱- اثر اهرم: جدا از پولی که سرمایه‌گذاران در صندوق‌های پوشش ریسک سرمایه‌گذاری می‌کنند، این صندوق‌ها پول‌ها را از بانک‌ها و دیگر نهادهای مالی قرض می‌کنند. برای مثال، مطابق با مقررات آمریکا صندوق‌های پوشش ریسک می‌توانند در مقابل هر یک دلاری که به‌عنوان سرمایه جذب می‌کنند، حدود نُه دلار را از بانک‌ها و نهادهای دیگر مالی قرض نمایند.
با وجود این شرایط، یک زیان ۱۰درصدی می‌تواند به قیمت ازدست‌دادن کل سرمایه در صندوق منجر شود. به‌کاربردن اهرم و پول استقراضی می‌تواند خسارت کوچک را به یک ضرر بزرگ تبدیل نماید.
۲- استقبال از دارایی ریسک‌پذیر: این صندوق ها به‌طور ذاتی در پی سرمایه‌گذاری پر ریسک‌تر و با بازده حداکثری هستند.
۳- غیرشفاف بودن: استراتژی معاملات، متنوع‌سازی سبد دارایی یا پورتفولیو و سایر تصمیم‌های صندوق به‌صورت واضح برای سرمایه‌گذاران بیان نمی‌شود.
۴- کمبود نظارت: ایجاد و انجام فعالیت‌های صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) به داشتن نظارت بر روی امور مالی آن نیست؛ درنتیجه، اغلب آن‌ها دارای ریسک ساختاری پنهان هستند.
صندوق پوشش ریسک در رمز ارز چیست؟

افزایش روند صعودی بیت‌کوین و سایر رمزارزها در سال‌های گذشته، درنظر سرمایه‌گذاران قانونی و موجّه جلوه کرده و آن‌ها را به‌سوی خود جذب کرده است. ولی همان‌طور که می‌دانید، سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال همواره با ریسک همراه است؛ زیرا تنها یک دهه از عرضه‌ی این مفهوم و واردشدن این نوع ارز به جهان می‌گذرد و مانند ارزهای فیات به‌وسیله‌ی دولت پشتیبانی نمی‌شود.
این بدان معنی نیست که سرمایه‌گذاری در رمز ارز باعث خسارت می‌شود و هیچ سودی به شما نمی‌رساند. بسیاری از اشخاص با سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و انتخاب استراتژی‌های صحیح خرید و فروش، سود خوبی به دست می‌آورند. این چیزی است که سرمایه‌گذاران صندوق‌های پوشش ریسک را جذب می‌کند.
صندوق‌های بزرگ، عملکرد بیت‌کوین که نسبت به طلا و ارزهای فیات حجم سرمایه‌ی کمی دارد، دیده و علاوه ‌بر آن از علاقه و تقاضای مردم به سرمایه‌گذاری آگاهی دارند.
این‌گونه از صندوق‌ها با دودیدگاه کاملاً متضاد، نگرانی و قدردانی، به جامعه‌ی رمز ارز می‌نگرند؛ زیرا ارزهای دیجیتال هم می‌توانند رقیبی برای صندوق‌ها به‌ حساب بیایند و هم موقعیتی مناسب برای به‌دست‌آوردن سود بالا برای این صندوق‌ها باشند.
صندوق‌های پوششی در ارزهای دیجیتال مانند یک صندوق پوشش ریسک معمولی عمل می‌کنند که یک پورتفوی شامل رمز ارز را کنترل می‌کنند. هم اکنون دو نوع صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) رمز ارز موجود است که به شرح ذیل است:
۱- صندوق‌هایی که به‌طور انحصاری رمز ارز را کنترل می‌کنند.
۲- صندوق‌هایی که در سبد دارایی‌شان علاوه بر مال‌های دیگر، رمز ارز را نیز شامل می‌شوند.
در هر دوحالت بالا، صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) رمز ارز به‌دنبال یک فرصت مناسب برای زیادکردن سود است؛ بنابراین، آن‌ها در ICO یا ارزهای دییجیتال سرمایه‌گذاری می‌کنند و در وقت مناسب خرید و فروش را انجام می‌دهند.
همان‌طور که قبل‌تر نیز گفته شد، این فرصت‌های سرمایه‌گذاری به‌وسیله‌ی سرمایه‌گذاران متخصص و ماهر، کنترل، تعادل بخشی و تجزیه می‌شوند. درحقیقت، صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) یک فرصت بُردبُرد را برای سرمایه‌گذار و متخصصان به وجود می‌آورد.
ایده‌ی میلیونرشدن در مدت زمانی کوتاه برای اولین‌بار در سال ۲۰۱۷ رخ داد و این وضعیت به‌دلیل انفجار قیمت ارزهای دیجیتال در این سال بود.
این رویداد رشد تعداد زیادی از صندوق‌های پوشش ریسک رمز ارز را توجیه می‌کند. از معروف‌ترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری و صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) رمز ارز، می‌توان به پانترا کپیتال، کوین کپیتال، بلک مون و بیت اسپرد اشاره کرد.
لازم به ذکر است که رمز ارز، ارزی نوسانی و خطرپذیر است. با سرمایه‌گذاری در این صندوق پوششی، شما ریسک خود را دوبل می‌کنید؛ زیرا همانطور که قبل‌تر نیز بیان شد، ریسک صندوق‌های پوشش بالا است و از نظر برخی‌ها حتی به قمار شباهت دارد. هنگامی که قصد سرمایه‌گذاری در صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) رمز ارز را دارید، ابتدا باید تحقیقات لازم را در ارتباط با اعتبار صندوق و مدیرهای آن انجام دهید. این نکته را از یاد نبرید که آینده‌ی مالی شما به توانایی و علم این اشخاص در بازار مالی وابسته است.
سؤالات متداول
۱- منظور از اشخاص خاص در صندوق‌ های پوشش ریسک چیست؟
منظور از افراد خاص، سرمایه‌گذارانی هستند که قصد سرمایه‌گذاری بالایی را در صندوق‌ها دارند.
۲- سرمایه‌ی لازم برای سبدگردانی به چه میزان است؟
سرمایه‌ی لازم حدود پنج میلیارد است. البته، این رقم در شرایط زمانی متفاوت تغییر می‌کند ولی به‌دلیل وجود هزینه‌های عملیاتی، پذیرش سرمایه‌های کم‌تر از این هزینه برای شرکت‌ها به‌صرفه نیست.
۳- صندوق‌های پوشش ریسک چه زمانی شروع به فعالیت کردند؟
زمان دقیق این فعالیت‌ها در دهه‌ی ۱۹۵۰ است. بازارهای مالی جهانی در آن سال برای هدف پوشش ریسک در بازارهای نزولی اقدام به سرمایه‌گذاری کردند.
۴- هزینه‌ی سرمایه‌گذاری در صندوق‌ها به چه میزان است؟
هزینه‌های هر صندوق به دوقسمت تقسیم‌بندی می‌شود. قسمتی از محل دارایی‌های آن پرداخت شده و قسمتی دیگر به‌وسیله‌ی شخص سرمایه‌گذار برای دیدن نامه‌ی موردنظر پرداخت می‌شود.
۵- چه مدت پس از ثبت درخواست ابطال می‌توان وجه موردنظر را دریافت نمود؟
این کار اغلب بین ۲ تا ۷ روز زمان نیاز دارد.
سخن پایانی
بر اساس همه‌ی توضیحات بیان شده، صندوق پوششی نوعی صندوق سرمایه‌گذاری است که سرمایه‌گذاران بزرگ و دارای شرایط، پول خود را در آن قرار می‌دهند که در گونه‌های دارایی‌ و بازارهای مالی سرمایه‌گذاری می‌شود. تفاوت صندوق پوششی با صندوق سرمایه‌گذاری سنتی در برخی از جزئیات مانند شرایط سرمایه‌گذاری، راهبردها و همچنین ریسک‌های آن است.

توجه: با وجود اینکه دو صرافی کوینکس و کوکوین هر دو فعلا بدون نیاز به تغییر IP فعالیت می‌کنند اما بهتر است برای امنیت بیشتر از IP ثابت خارج از ایران استفاده کنید.
برای ورود به صرافی کوینکس حتما باید با IP خارج از ایران وارد شوید.

صندوق پوشش ریسک

ممکن است در مسیر سرمایه‌گذاری، نام صندوق‌های بسیاری به گوشتان بخورد و ندانید منظور دقیق از این صندوق‌ها چیست و یا دقیقا چطور کار می‌کنند. از طرفی فعالیت در بازار‌های مالی نیز بدون داشتن دانش درست در مورد مسائل مالی می‌تواند برای شما دردسرساز شود. به همین علت بهتر است اطلاعاتی دقیق‌تر را در مورد صندوق‌‌های سرمایه‌‌گذاری داشته باشید. به علاوه در سال‌های اخیر استفاده از صندوق‌های پوشش ریسک در بین سرمایه‌گذاران بازارهای مالی رشد چشمگیری داشته است. اما صندوق پوشش ریسک دقیقا چه کار می‌کند؟ آیا لازم است از این صندوق در فرایندهای سرمایه‌گذاری‌ استفاده کرد؟ در ادامه ساز و کار صندوق‌های پوشش ریسک را بررسی می‌کنیم و به سوالات مطرح شده نیز پاسخ خواهیم داد.

صندوق پوشش ریسک

صندوق‌های پوشش ریسک، مجموعه‌های سرمایه‌گذاری فعالی هستند که مدیران آن با استفاده از طیف‌های گسترده‌ای از استراتژی، بر حوزه‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کنند که ریسک بالاتر و بالطبع بازدهی بیشتری دارند.
علت استفاده از رویکردها و استراتژی‌های غیرسنتی در صندوق‌های پوشش ریسک این است که اهداف این صندوق‌ها مانند دیگر صندوق‌ها نیست و در ابتدای امر سرمایه‌گذاران برای کسب بازدهی استثنایی از آن استفاده می‌کنند. به همین علت است که کارمزد دریافتی صندوق‌های پوشش ریسک نسبت به انواع دیگر صندوق‌ها بالاتر است.
یکی از عواملی که می‌توان در سرمایه‌گذاری به وسیله صندوق‌های پوشش ریسک در نظر گرفت فروش کوتاه مدت است. چرا که دارایی‌ها تحت این نوع سرمایه‌گذاری کاملا پر ریسک هستند و انتظار می‌رود بازدهی بالایی داشته باشند به همین منظور است که از ابتدای امر از صندوق پوشش ریسک برای افزایش سرمایه استفاده می‌کنیم و به دارایی‌های آن به چشم سرمایه‌گذاری طولانی مدت نگاه نمی‌شود.
صندوق‌های پوشش ریسک مانند انواع دیگر صندوق‌های سرمایه‌گذاری هستند. درست مثل یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک مجموعه‌ای از پول سرمایه‌گذاران است که به یک متخصص امور مالی سپرده شده است. اما تفاوت صندوق پوشش ریسک با بقیه صندوق‌ها میزان بازدهی بالای آن و ریسک بسیار بالایی است که متوجه سرمایه افراد است.

نگاهی عمیق‌تر به صندوق پوشش ریسک

صندوق‌های پوشش ریسک که زمانی به عنوان یک گزینه سرمایه‌گذاری پرخطر و گاها مخفیانه برای افراد باتجربه در بازارهای مالی استفاده می‌شدند، به یک ساز و کار پر طرفدار تبدیل شده اند. همان طور که پیش‌تر هم اشاره کردیم، هدف این صندوق‌ها بازدهی بالاتر از حد متوسط است، حتی زمانی که روزهای پایین بازار را تجربه می‌کنید و یا در رکود هستید.

ممکن است بازدهی بالای این صندوق‌ها وسوسه‌ برانگیز باشد اما پیشنهاد ما این است که سرمایه‌گذاران هنگام تصمیم‌گیری برای پیوستن به این صندوق‌ها جوانب را به خوبی بسنجند.
در این صندوق‌ها به کمک استفاده از طیف گسترده‌ استراتژی‌ها به سمت جبران خطرات و ضررهای سایر سرمایه‌گذاری‌ها گام برمی‌داریم.
یکی از استراتژی‌های مورد استفاده در صندوق‌های پوشش ریسک فروش در بازه زمانی کوتاه مدت است. در این نوع سرمایه‌گذاری سعی بر آن است تا در زمانی کوتاه، به سود قابل توجهی رسید تا ضررهای سابق جبران شوند و اوضاع سرمایه‌گذاری را بهبود بخشید.
مدیران این صندوق‌ها ممکن است سرمایه افراد مشترک در صندوق‌ را در سهام‌ غیرمعمولی سرمایه‌گذاری کنند اما باید بدانید که تمامی فعالیت مدیران صندوق‌های پوشش ریسک در راستای اهداف صندوق صورت میگیرد هرچند ممکن است این انتخاب‌ها به نظر شما عجیب و غریب برسند.
به صورت کلی صندوق‌های پوشش ریسک مثل یک شرکت با مسئولیت‌های محدود عمل می‌کنند و برخی از آن‌ها بیشتر از ۵۰۰ سرمایه‌گذار دارند. معمولا حداقل سرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها به نسبت انواع دیگر صندوق‌های سرمایه گذاری بالاتر است.

ساز و کار صندوق پوشش ریسک

مدیران صندوق‌های سرمایه‌گذاری معمولا زمان خود را صرف شناسایی و خرید سهام و یا دیگر دارایی‌هایی می‌کنند که پیش‌بینی می‌شود در آینده ارزش آن‌ها افزایش پوشش ریسک چیست؟ یابد. روند صندوق‌های پوشش ریسک به طور کلی از این قاعده مستثنا نیست اما تفاوت در اینجاست که ارزش دارایی‌های این نوع از صندوق‌ها همیشه در حال رشد است، چه بازار صعودی باشد چه نزولی.
هدف مدیران صندوق‌های پوشش ریسک این است که از معیارهایی فراتر از معیارهای معمولی یک مدیر صندوق استفاده کنند تا بازدهی بالاتری برای صندوق رقم بخورد. این بازده هر سال متغیر است اما همیشه صرف نظر از وضعیت بازارهای مالی و یا ضعف و قوت اقتصادی رو به افزایش است.
مدیران صندوق‌های پوشش ریسک معیارهای معمول را نادیده می‌گیرند و برخلاف سایر صندوق‌های سرمایه‌گذاری بازدهی مطلق را به عنوان هدف اصلی در نظر می‌گیرند. این بازدهی هر چه بالاتر باشد برای صندوق بهتر است.
بررسی عملکرد چند صندوق پوشش ریسک به ما نشان می‌دهد که عملکرد این صندوق‌ها مانند یک شمشیر دو لبه است، چرا که می‌تواند بازدهی بسیار بالا و یا زیان بسیار بالایی برای سرمایه‌گذاران به ارمغان آورد.

در مورد این تصمیم چندبار فکر کنید.

برای شروع سرمایه‌گذاری در صندوق‌های پوشش ریسک توصیه ما به سرمایه‌گذاران این است که همه جوانب این تصمیم را بسنجند. در شرایط مختلف به این روند فکر کنند و شرایط را با دقتی مضاعف بررسی کنند.
یکی از علت‌های چنین توصیه‌ای این است که شروع سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری نیاز به سرمایه اولیه بالایی دارد و سرمایه‌گذارانی که در صندوق مشترک می‌شوند لازم است این مبلغ را در ابتدا داشته باشند.
علت بعدی میزان ریسک بالای فعالیت صندوق‌های پوشش ریسک است. سقوط‌های مکرر این صندوق‌ها و سوابق آن‌ها نشان می‌دهد که هیچ راهکار سرمایه‌گذاری از خطر ریسک مصون نیست. همان طور که سابقا هم اشاره کرده بودیم ریسک سرمایه‌گذاری مساله‌ای اجتناب ناپذیر است. فقط در بعضی مسیرها ریسک سرمایه‌گذاری کمتر یا بیشتر خواهد شد و مسیر صندوق‌های پوشش ریسک مسیری است که ریسک بالایی را متوجه سرمایه شما پوشش ریسک چیست؟ خواهد کرد.
مسئله بعدی که سرمایه‌گذاران باید در بررسی‌ها به آن توجه کنند هزینه بالای عضویت و کارمزد این نوع صندوق‌ها است. یکی از ریسک‌های اصلی که متوجه این صندوق‌ها است نرخ بسته شدن است و سرمایه‌گذاران بهتر است قبل از هرگونه اقدام به بررسی تمامی این مسائل بپردازند.
انتخاب یک صندوق پوشش ریسک مناسب می‌تواند به اندازه انتخاب یک سهام برای سرمایه‌گذاری طولانی مدت دشوار باشد و وجهه‌های پنهان داشته باشد. چرا بی‌تجربگی مدیر صندوق می‌تواند دارایی شما را متوجه خطرات جدی کند.

تصمیم به سرمایه‌گذاری و انتخاب یک مسیر از مسیرهای بی‌شماری که پیش روی شما است می‌تواند تصمیمی سخت و بسیار بااهمیت باشد. در این راه کمک گرفتن از یک مشاور با تجربه می‌تواند دارایی شما را از خطرات بسیاری حفظ کند و آن را به بهترین راهکار ممکن سرمایه‌گذاری اختصاص دهد تا به اهداف مالی‌تان راحت تر دست یابید. پلتفرم هوشمند سرمایه‌گذاری نزدیک در مسیر سرمایه‌گذاری در کنار شما است تا بتوانید با خیال راحت، به سادگی و به دور از دغدغه سرمایه‌گذاری کنید. نزدیک شماییم!

صندوق پوشش ریسک (hedge fund) چیست؟

اگر خبرهای دنیای بورس، اقتصاد و امور مالی را دنبال می‌کنید، حتما نام صندوق پوشش ریسک یا «هج فاند» را شنیده‌اید. اما تعریف دقیق صندوق پوشش ریسک چیست و نحوه عملکرد آن چگونه است؟ در ادامه با ارزمارکت همراه باشید تا با مزایا و معایب صندوق پوشش ریسک و ریسک‌های پوشش ریسک چیست؟ احتمالی آن آشنا شوید و در انتها هم به صندوق پوشش ریسک در دنیای ارزهای دیجیتال می‌پردازیم.

صندوق پوشش ریسک چیست؟

به زبان ساده، صندوق‌های پوشش ریسک را می‌توان نوعی شرکت‌ خصوصی دانست که سرمایه‌گذاران بزرگ پول‌شان را در اختیار آن قرار می‌دهند تا در موقعیت‌های مختلف سرمایه‌گذاری شود. این شرکت‌ها استراتژی‌های مختلفی را به منظور سودآوری به کار می‌گیرند.

باید بدانیم که صندوق پوشش ریسک نوع خاصی از سرمایه‌گذاری نیست، بلکه یک ساختار سرمایه‌گذاری مشترک است که توسط یک شرکت «مدیریت مالی» یا «مشاور سرمایه‌گذاری» ایجاد شده و به سرمایه‌گذاران خود امکان حضور در طیف وسیع‌تری از موقعیت‌های تجاری و سرمایه‌گذاری را می‎دهد.

این صندوق‌ها توسط افراد حرفه‌ای و با تجربه در سرمایه‌گذاری اداره می‌شوند. در واقع می‌توان گفت کار این نوع شرکت‌ها این است که موقعیت‌هایی برای سرمایه گذاری پیدا کنند که ریسک بالایی دارند اما در صورت سودآور بودن، سودی قابل‌توجهی به سرمایه‌گذاران می‌رسانند. این موقعیت‌های سرمایه‌گذاری به تحقیق و بررسی زیادی نیاز دارند و شاید تا حد زیادی به اطلاعاتی حیاتی وابسته باشند که به‌راحتی در دسترس همگان قرار نمی‌گیرد، به‌همین خاطر است که اشاره کردیم افراد حرفه‌ای در سرمایه‌گذاری چنین شرکت‌هایی را اداره می‌کنند.

صندوق‌های پوشش ریسک که با نام صندوق‌های پوششی نیز شناخته می‌شوند، شرکت‌های خصوصی «مشارکت محدود» یا «مسئولیت محدود» هستند که پذیرای تعداد محدودی از سرمایه‌گذاران و نهادهای معتبرند و برای مشارکت در آن‌ها باید حداقل سرمایه‌ی اولیه قابل توجهی داشت. این سرمایه‌گذاران عموماً سازمان‌هایی مثل صندوق‌های بازنشستگی، شرکت‌های بیمه و یا افراد بسیار متمول هستند.

سرمایه‌گذاری‌ها در صندوق‌های پوششی «غیرنقدشونده» هستند، به این معنی که سرمایه‌گذاران باید تا مدتی مشخص (مثلا حداقل یک سال) پول خود را در صندوق نگه دارند، که این زمان به عنوان دوره توقیف شناخته می‌شود. برداشت تنها در بازه‌های زمانی خاص مثلا هر سه ماه یک بار و یا هر دو سال یک ‌بار امکان‌پذیر است.

انتخاب اصطلاح صندوق پوشش ریسک برای نام این شرکت‌ها دلیلی تاریخی دارد و از موقعیت‌های خرید و فروش استقراضی گرفته شده است. چرا که اولین صندوق، برای پوشش ریسک معاملات اهرمی و مارجین در بازار نزولی مورد استفاده قرار گرفته بود. با گذشت زمان انواع و ماهیت مفهوم پوشش ریسک گسترش یافت و به این ترتیب در انواع مختلف سرمایه‌گذاری مورد استفاده قرار گرفت. امروزه، صندوق‌های پوششی با استفاده از ابزارهای مالی و تکنیک‌های مدیریت ریسک، در طیف وسیعی از بازارها و استراتژی‌ها فعالیت می‌کنند.

هدف اکثر استراتژی‌های سرمایه‌گذاری، کسب بازدهی مثبت چه در شرایط رکود و چه در شرایط رونق بازار است. مدیران پوشش سرمایه عموماً پول خودشان را در سرمایه‌ای که وظیفه مدیریتش را بر عهده دارند سرمایه‌گذاری می‌کنند، و این موجب می‌شود هدف مدیران و باقی سرمایه گذاران در یک مسیر قرار گیرد.

ویژگی‌های صندوق پوشش ریسک

صندوق‌های پوشش ریسک، صندوق‌های سرمایه‌گذاری هستند که از جهات زیر با صندوق‌های سرمایه‌گذاری سنتی متفاتند:

۱. تنها برای سرمایه‌گذاران مورد اطمینان و واجد شرایط در دسترس هستند

صندوق‌های پوشش ریسک مجازند که فقط از سرمایه‌گذاران و اشخاص واجد شرایط به شرط دارا بودن استانداردهای زیر پول دریافت کنند. مثلا در ایالات متحده داشتن یکی از شرایط زیر برای سرمایه‌گذار الزامی است.

• داشتن درآمد سالانه بالغ بر ۲۰۰,۰۰۰ دلار طی دو سال گذشته و تضمین حفظ درآمد در این سطح در آینده. برای افراد متاهل این مبلغ برابر با ۳۰۰,۰۰۰ دلار است.
• ارزش دارایی خالص شخصی به غیر ارزش خانه محل اقامت فرد سرمایه‌گذار بیشتر از ۱ میلیون دلار باشد.
• مدیر اجرایی، شریک، متصدی و یا یک فرد واجد شرایط دیگری که خودش به صندوق پوشش ریسک وابسته باشد.

به این ترتیب کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) سرمایه‌گذارانی که توانایی کنترل و مدیریت خطرات احتمالی ناشی از سرمایه‌گذاری گسترده‌تر را دارند، واجد شرایط و مناسب تشخیص می‌دهد. سرمایه‌گذاران پوشش ریسک چیست؟ نهادی، ۶۵ درصد از سرمایه سرمایه‌گذاری شده در صندوق‌های پوشش ریسک را تشکیل می‌دهند.

۲. گزینه‌های سرمایه‌گذاری گسترده‌تری نسبت به دیگر صندوق‌ها ارائه می‌دهند

اساسا، صندوق پوشش ریسک می‌تواند در هر چیزی مانند، زمین، املاک و مستغلات، سهام، فروش استقراضی و مشتقه پچیده، قراردادهای آتی و ارزها سرمایه‌گذاری کند. در حالی که صندوق‌های مشترک (Mutual Funds) تنها محدود به فعالیت در زمینه سهام و اوراق قرضه هستند.

ابزارهای مالی مشتقه به مدیران صندوق‌های پوششی این امکان را می‌دهد که حتی زمانی که بازار سهام در رکود است نیز سودآوری داشته باشند. آن‌ها اغلب اهرم استفاده می‌کنند. صندوق‌های پوشش ریسک غالبا از معاملات مارجین و وجوه قرض‌گرفته شده برای افزایش سود خود استفاده می‌کنند.

۳. ساختار کارمزد ۲ درصدی

صندوق‌های پوشش ریسک، ضریب هزینه و کارمزد عملکرد را با هم دریافت می‌کنند. این ساختار کارمزد به عنوان «دو و بیست» شناخته می‌شود. دریافت ۲ درصد به عنوان کارمزد مدیریت دارایی و ۲۰ درصد از هر سودی که به دست می‌آید.

البته این شرکت‌ها به خاطر دریافت آن ۲ درصد مورد انتقاد قرار می‌گیرند؛ چرا که فارغ از کسب سود و یا ضرر این مبلغ را دریافت می‌کنند. فرض کنید، صندوقی که ۱ میلیارد دلار جذب سرمایه داشت است، بدون این‌که کاری انجام دهد سالانه ۲۰ میلیون دلار به جیب می‎‌زند.

۴. نظارت چندانی روی آنها وجود ندارد

نهادهای ناظر بر بازار سرمایه در کشورهای مختلف بر روی فعالیت‌های صندوق‌های سرمایه‌گذاری نظارت‌های شدیدی اعمال می‌نمایند، در حالی که صندوق‌های پوشش ریسک شامل هیچ یک از قوانین و مقررات نظارت بر نهادهای سرمایه‌گذاری بازار سرمایه نمی‌شوند و درب‌هایشان کاملا بر روی هر گونه بازرسی توسط دولت و یا هر سازمان ناظر بر بازار سرمایه بسته است و لذا در اختفای کامل به فعالیت‌های خود مشغولند. با این حال این بدان معنا نیست که نهادهای نظارتی اجازه کلاهبرداری به این صندوق‌ها بدهند. منظور از عدم نظارت پوشش ریسک چیست؟ این است که صندوق‌های پوششی می‌توانند پول را به هر روشی که بخواهند سرمایه‌گذاری کنند. صندوق‌های پوشش ریسک قدرت بالایی در جذب اعتبار دارند و ضریب بالایی در جذب اعتبار از موسسات مالی و بانک‌ها دارند. این شرکت‌ها عملا با چند برابر سرمایه خود وارد میدان تجارت می‌شوند.

راهبردهای سرمایه‌گذاری صندوق پوشش ریسک

عمده تفاوت صندوق‌های پوشش ریسک با صندوق‌‎‌های سرمایه‌گذاری سنتی، اختیار عمل این صندوق‌ها در راهبردهای سرمایه‌گذاری است. از جمله راهبردهای سرمایه‌گذاری که صندوق‌های پوششی از آن‌ها استفاده می‌کنند، عبارتند از:

۱- فروش استقراضی؛ به معنای فروش سهامی است که در مالکیت صندوق نیست. در این روش صندوق با پیش‌بینی تغییر قیمت در آینده، سهامی را که در مالکیت فرد دیگری است قرض می‌گیرد تا از طریق معامله‌ی آن در بازار از نوسان قیمت بهره ببرد.

۲- استفاده از آربیتراژ؛ استفاده از اختلاف قیمت در بازارهای مختلف

۳- استفاده از ابزارهای مالی مشتقه نظیر اختیار معامله و قراردادهای آتی

۴- سرمایه‌گذاری در اوراق بهاداری که کمتر از حد ارزش‌گذاری شده باشد یا مطلوب همگان نباشد و یا اوراق بهادار تنزیل شده شرکت‌ها

۵- تلاش برای استفاده از مزایای شکاف بین قیمت جاری بازار و قیمت واقعی سهام

۶- سرمایه‌گذاری در بازارهای نوظهور؛ سرمایه‌گذاری روی سهام یا وام بازارهای نوظهور که مستعد تورم بالا و یا رشد نوسانی هستند.

خطرات صندوق پوشش ریسک

بنا به دلایلی که در بالا به آن‌ها اشاره شد، یعنی امکان سرمایه‌گذاری در کسب و کارهای متنوع‌تر و عدم وجود قوانین دست و پا گیر، سرمایه‌گذاری در صندوق‌های پوشش ریسک با کسب سود بیشتری همراه است. اما باید بدانید که این گستردگی ممکن است مخاطره‌آمیز نیز باشد.

برخی از معروف‌ترین نمونه‌های شکست‌های اقتصادی در ارتباط با صندوق‌های پوشش ریسک بوده است. با این حال، این انعطاف‌پذیری صندوق‌های پوشش ریسک باعث شده که برخی از مستعدترین مدیران مالی سودهای بلند مدت فوق‌العاده‌ای کسب کنند.

ذکر این نکته ضروری است که «پوشش ریسک» در واقع تلاش برای کاهش ریسک است، اما امروزه هدف اکثر صندوق‌های پوششی، بیشینه کردن سود حاصل از سرمایه‌گذاری است. بنابراین تصور این که کاربرد این شرکت‌ها تنها پوشش ریسک است صحیح نیست.

در واقع مدیران صندوق‌های پوششی، سرمایه‌گذاری‌های پر مخاطره انجام می‌دهند که نسبت به سایر سرمایه‌گذاری‌های ریسک بیشتری به همراه دارد. دقیقا همین ریسک است که سرمایه‌گذاران زیادی با عقیده «ریسک بیشتر منجر به سود بیشتر می‌شود» را به این شرکت‌ها جذب می‌کند.

برخی از خطرات صندوق پوشش ریسک عبارتند از:

اثر اهرم: علاوه بر پولی که سرمایه‌گذاران در صندوق‌های پوشش ریسک سرمایه‌گذاری می‌کنند، این صندوق‎‌ها اقدام به استقراض پول از بانک‌ها و نهادهای مالی می‌کنند. به عنوان مثال مطابق قوانین آمریکا صندوق‌های پوشش ریسک می‌توانند به ازای هر ۱ دلار جذب سرمایه، ۹ دلار از بانک‌ها یا سایر نهادهای مالی قرض نمایند. تحت این شرایط یک زیان ۱۰ درصدی معادل با از دست دادن کل سرمایه صندوق خواهد بود. استفاده از اهرم و یا پول قرض‌گرفته‌شده، می‌تواند خسارت کوچک را به یک ضرر بزرگ تبدیل کند.

استقبال از دارایی‌های ریسک‌پذیر: این صندوق‌ها ذاتا به دنبال سرمایه‌گذاری‌های پرریسک‌تر و با بازده بیشتر هستند.

عدم شفافیت کامل: استراتژی‌های معاملات، متنوع‌سازی سبد دارایی یا پورتفولیو و دیگر تصمیم‌های صندوق به صورت شفاف برای سرمایه‌گذاران اطلاع‌رسانی نمی‌شود.

کمبود نظارت: تشکیل و فعالیت صندوق پوشش ریسک مشروط به داشتن نظارت بر روی امور مالی آن نیست پوشش ریسک چیست؟ بنابراین بسیاری از آن‌ها ریسک‌های ساختاری پنهان دارند.

صندوق پوشش ریسک در ارز دیجیتال

رشد شدید بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال در سال‌های اخیر، آن‌ها را در چشم سرمایه‌گذاران مشروع و موجه جلوه داده و آن‌ها را به سمت خود جذب کرده است. اما همان‌طور که می‌دانید سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال با ریسک همراه است. چرا که تنها یک دهه از ارائه این مفهوم و ورود این نوع از ارز به دنیا می‌گذرد و همانند پوشش ریسک چیست؟ ارزهای فیات توسط دولت‌ها پشتیبانی نمی‌شوند.

اما این بدان معنا نیست که سرمایه‌گذاری در ارز دیجیتال موجب خسارت می‌شود و هیچ سودی عاید شما نخواهد شد. بسیاری از افراد با سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و اتخاذ استراتژی‌های درست در خرید و فروش آن‌ها، سود قابل توجهی از این طریق به دست می‌آورند و این چیزی است که سرمایه‌گذاران صندوق‌های پوشش ریسک را جذب می‌کند.

صندوق‌های بزرگ و تاثیرگذار، عملکرد بیت کوین که نسبت به دارایی‌هایی مثل طلا و ارزهای فیات حجم سرمایه کمی دارد را می‌بینند و علاوه بر این از علاقه و تقاضای مردم به سرمایه‌گذاری در آن نیز آگاهند.

این صندوق‌ها با دو دیدگاه کاملا متضاد نگرانی و قدردانی به پیشرفت‌های جامعه ارز دیجیتال می‌نگرند. چرا که ارزهای دیجیتال هم می‌توانند رقیبی برای این صندوق‌ها به شمار آیند و هم این‌که فرصتی مناسب برای کسب سود بالا برای این صندوق‌ها باشند.

صندوق پوششی در ارز دیجیتال همانند یک پوشش ریسک چیست؟ صندوق پوشش ریسک معمولی است که یک پورتفولیوی شامل ارز دیجیتال را مدیریت می‌کند. در حال حاضر، دو نوع صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال وجود دارد:

• صندوق‌هایی که منحصرا ارز دیجیتال را مدیریت می‌کنند.
• صندوق‌هایی که در سبد دارایی‌شان علاوه بر دارایی‌های دیگر، ارز دیجیتال هم دارند.

در هر دو حالت، صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال به دنبال یک موقعیت مناسب برای به حداکثر رساندن سود است؛ در نتیجه آن‌ها مدام در ICOها یا ارزهای دیجیتال مطرح سرمایه‌گذاری می‌کنند و در زمان مناسب خرید و فروش را انجام می‌دهند.

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد؛ این موقعیت‌های سرمایه‌گذاری توسط سرمایه‌گذاران متخصص و خبره مدیریت، تعادل‌بخشی و تجزیه و تحلیل می‌شوند. در واقع صندوق پوشش ریسک یک موقعیت برد-برد را هم برای سرمایه‌گذار و هم برای متخصصانی که وظیفه مدیریت این دارایی را بر عهده دارند، رقم می‌زند.

انفجار قیمت ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۱۷، سبب شد که ایده میلیونر شدن در کوتاه مدت و بدون زحمت در سر بسیاری از افراد قوت بگیرد و تعداد افراد علاقه‌مند برای ورود به این فضا افزایش یابد.

این اتفاق رشد تعداد صندوق‌های پوشش ریسک ارز دیجیتال را توجیه می‌کند. برخی از شناخته‌شده‌ترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری و صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال عبارتند از؛ پانترا کپیتال (Pantera Capital)، کوین کپیتال (Coin Capital)، بلک‌مون (Blackmoon) و بیت‌اسپرد (BitSpread).

ذکر این نکته ضروری است که ارز دیجیتال به اندازه کافی نوسانی و خطرپذیر هستند، با سرمایه‌گذاری در صندوق پوششی شما در واقع ریسک خود را دو برابر کرده‌اید. چرا که همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، ریسک صندوق‌های پوشش ریسک نیز بسیار بالاست و از دید برخی‌ها حتی به قمار تشبیه شده است.

زمانی که قصد سرمایه‌گذاری در صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال را دارید، باید پیش از آن در رابطه با اعتبار صندوق و مدیرهای آن تحقیقات کاملی انجام دهید. به یاد داشته باشید که آینده مالی شما به دانش و توانایی این افراد در بازار مالی بستگی دارد.

جمع‌بندی

طبق تمام این توضیحات، صندوق پوششی نوعی صندوق سرمایه‌گذاری است که سرمایه‌گذاران بزرگ و واجد شرایط، پول خود را در آن می‌گذارند و این پول در انواع دارایی‌ها و بازارهای مالی سرمایه‌گذاری می‌شود. تفاوت صندوق پوششی با صندوق‌های سرمایه‌گذاری سنتی در یک سری جزئیات خاص مثل شرایط سرمایه‌گذاری، راهبردها، ریسک‌ها و نظارت نهادهای قانون‌گذار دیده می‌شود.

روش هج کردن یا پوشش ریسک در فارکس چیست؟

بازارهای مالی بویژه بازار فارکس به دلیل نوسانات بسیار زیاد آن نیازمند داشتن انواع استراتژی ها و روش های است که به کمک آن بتوان ریسک معاملات خود را به کمترین سطح ممکن رساند. در این مقاله آموزشی قصد داریم تا با معرفی روش هج کردن یا پوشش ریسک در فارکس، این روش کاربردی در بازار فارکس را به شما عزیزان معرفی کرده و مزایا و معایب آن را معرفی کنیم.

هج کردن (hedging) یا پوشش ریسک چیست؟

هج کردن یا پوشش ریسک به معنی باز کردن یک معامله دوم دقیقا برعکس معامله اول بوده و یا بیشترین همبستگی منفی با معامله اول دارد. با این روش در معاملات فارکس اگر معامله اول حرکت ناگهانی و خلاف پیش بینی شما حرکت کند، معامله دوم با توجه به اینکه برعکس معامله اول بوده ، ضرر معامله اول را جبران خواهد کرد. البته با توجه به اینکه معامله دوم ممکن است سود شما را تا حد زیادی کاهش دهد اما در شرایطی نیز می‌تواند از ضررهای بسیار زیاد جلوگیری کرده و از حساب شما محافظت کند.

پوشش ریسک یا هج کردن در فارکس را می‌توان باز کردن یک معامله در جفت ارزی که با حرکات ناگهانی در جفت ارز دیگر مقابله می‌کند. همان طور که گفته شد این روش ممکن است سود شما را کاهش دهد اما در حفظ سرمایه بسیار ارزشمند خواهد بود. اگر چه معمولا برای معامله دوم از جفت ارز دیگری که همبستگی منفی با معامله اول دارد استفاده می‌شود اما ساده ترین روش آن استفاده از معامله خرید و فروش همزمان در همان جفت ارز بوده و به طور مثال اگر معامله اول شما خرید می‌باشد، می‌توان به طور همزمان از معامله فروش در همان جفت استفاده کرده و روش هج را در فارکس استفاده کرد.

نحوه کار هج یا پوشش ریسک در فارکس

نحوه پوشش ریسک چیست؟ انجام هج کردن در فارکس بسیار ساده بوده و با باز کردن یک معامله در فارکس آغاز می‌شود. پس از باز کردن یک معامله در فارکس شما پیش بینی کرده اید که یک جفت ارز صعودی بوده و وارد معامله خرید در آن می‎‌شود. فرایند هج کردن در این شرایط این است که شما برای معامله دوم دقیق بر خلاف پیش خود وارد معامله شده و از این طریق سعی در کم کردن ریسک معاملات خود را دارید. معمولا از هج یا پوشش ریسک برای کم کردن ضرر و حفظ سرمایه استفاده می‌شود. یکی از مواردی که در استفاده از هج کردن در فارکس باید آن را بیاموزید، آشنایی با همبستگی جفت ارزها در فارکس می‌باشد.

در روش استفاده از همبستگی یا کرولیشن باید از جفت ارزهای استفاده کنید که همبستگی منفی قوی نسبت به یکدیگر دارند. در مقاله ای که لینک آن را در بالا برای شما قرار داده شده است، جفت ارزهای که بیشترین همبستگی منفی با یکدیگر دارند به صورت یک جدول قرار داده شده است. به طور مثال EUR/USD و USD/CHF دو جفت ارزی بوده که همبستگی منفی قوی نسبت به یکدیگر دارند و برای هج کردن در فارکس مناسب هستند. در چنین شرایطی با باز کردن یک معامله خرید در EUR/USD و یک معامله فروش در USD/CHF می‌توان ریسک معاملات را از طریق هج با این دو جفت ارز کاهش داد.

دلایل استفاده از هج یا پوشش ریسک در فارکس

همان طور که گفته شد کاربرد و دلیل استفاده از هج در جهت کنترل و حفاظت در برابر حرکات ناگهانی قیمت در بازار فارکس می‌باشد. یکی از راه های کاهش ریسک در معاملات فارکس این است که در چنین شرایطی از معامله خود خارج شوید اما برخی اوقات لازم است که به صورت موقت از ریسک معاملات خود کم کنید که در چنین شرایطی به کمک هج می‌توان این کار را انجام داد. قطعا این روش از بستن کامل کامل بهتر بوده و در مواقعی که اخبار مهم منتشر می‌شود می‌توان با این روش ریسک معاملات را در این شرایط کاهش داد.

معایب استفاده از هج یا پوشش ریسک در فارکس

مهمترین نکته در مورد معایب استفاده از هج در فارکس این است که با وجود ارزشمند بودن این روش ممکن است سودهای شما تا حد زیادی کاهش پیدا کند. همچنین به دلیل پیچیدگی در استفاده از لوریج و نحوه باز کردن معاملات هج ممکن دچار خطا شده و معاملات شما وارد ضرر شوند. اگرچه ممکن است این مشکلات روی ندهد اما باید توجه داشته باشید که در این زمینه باید به مهارت دست پیدا کرده و به صورت صحیح هج کردن در فارکس را آموزش ببینید.

در رابطه با استفاده از هج کردن در فارکس این روش با اینکه برای کاهش ریسک معاملات بوده اما ممکن است در صورت عدم انجام صحیح آن باعث ضرر زیان شود. حتی معامله گران حرفه ای فارکس در اجرا هج ها نیز ممکن است دچار خطا شده و به دلیل انجام محاسبات اشتباه دچار ضرر شوند. مثلا در محاسبه موارد مختلفی مانند کمیسیون و یا سواپ در فارکس ممکن با انجام محاسبات اشتباه در این زمینه، هج شما در دو طرف دچار ضرر شده و اجرای آن با خطا رو به رو شود.

آیا هج یا پوشش ریسک در فارکس قانونی است؟

در قوانین آمریکا استفاده از هج یا پوشش ریسک غیر قانونی بوده و معامله گران امکان استفاده از این شیوه را نخواهند داشت. اما در مورد بروکرهای اروپا و آسیا تقریبا غیر قانونی نبوده و اکثر بروکرهای که با ایرانیان کار می‌کنند امکان استفاده از این شیوه معامله در فارکس امکان پذیر می‌باشد.

با توجه به اینکه هج کردن در فارکس تا حدود زیادی سود معاملات را در فارکس کاهش می‌دهد این روش بیشتر برای معامله گرانی مناسب است که دارای سرمایه زیادی بوده و حساب معاملاتی بزرگی دارند و همچنین به صورت تمام وقت در فارکس معامله می‌کنند. توجه داشته باشید که استفاده از هج یک روش خارق العاده نبوده و ممکن است با وجود استفاده از این روش دچار زیان شوید. برخی اوقات شرایط در فارکس به نحوی بوده که بهترین روش کاهش ریسک، کم کردن حجم معامله یا حتی خارج شدن پوشش ریسک چیست؟ از آن می‌باشد.

صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟

صندوق های سرمایه گذاری پوشش ریسک (Hedge Fund) سال‌ها است که در بازارهای سرمایه دنیا فعالیت می‌کنند. اما با توجه به عدم وجود زیرساخت‌های لازم اجرای این صندوق ها، فعالیت آن‌ها در ایران تاکنون امکان‌پذیر نشده است.با این حال، جهت آشنایی خوانندگان و با فراهم شدن زیرساخت فروش تعهدی در بورس ایران، برآن شدیم تا صندوق های پوشش ریسک را در این مقاله توضیح دهیم.

صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟

شاید تصور عمومی از واژه پوشش ریسک این باشد که پوشش ریسک ابزاری است برای کاهش ریسک سرمایه گذاری اما؛ صندوق های سرمایه گذاری پوشش ریسک در دنیا در مقایسه با سایر سرمایه گذاری‌ها، ریسک بسیار بالاتری را دارا هستند. ویژگی‌های خاص این صندوق ها سبب شده که افراد خاص و محدودی نیز در صندوق های پوشش ریسک سرمایه گذاری کنند. در ادامه به توضیح این نوع از صندوق ها می پردازیم.

تعریف صندوق پوشش ریسک

صندوق های پوشش ریسک از دهه ۱۹۵۰ در بازارهای مالی جهانی شروع به فعالیت کردند. در آغاز فعالیت این صندوق ها، ‌هدف آن‌ها پوشش ریسک سرمایه گذاری در بازارهای نزولی بود. اما با گذشت زمان و با توجه به نوع خاص فعالیت این صندوق ها، در مدت کوتاهی توانستد سرمایه های بسیار بالایی را جذب کنند. بدین‌گونه، امروزه حضور صندوق های پوشش ریسک در دنیا بسیار چشمگیر است.

صندوق های پوشش ریسک نهادهای مالی از جمله شرکت‌های سرمایه گذاری یا مدیریت سرمایه هستند که سرمایه گذاران خاصی با سرمایه‌های بسیار بالا را جذب می‌کنند. مدیریت این صندوق ها، سرمایه‌های جمع آوری شده را در ابزارهای گوناگونی سرمایه گذاری می‌کنند و در ازای سود کسب شده، حق مدیریت و پاداش دریافت می‌کنند. مدیران صندوق های پوشش ریسک بسیار حرفه‌ای هستند و از تکنیک‌های ریاضی، استراتژی‌های معاملاتی پیشرفته، روش‌های پیچیده و سفته‌بازی جهت تحلیل و سرمایه گذاری استفاده می‌کنند.

با توجه به این که این صندوق ها، ابزارها و دارایی های مالی پرریسک و متنوعی را مد نظر قرار می‌دهند، بازدهی کسب شده در این صندوق ها نیز نسبت به سایر اوراق بهادار و صندوق ها بسیار بیشتر است. شاید بتوان گفت که اولین هدف این صندوق ها، تلاش برای کاهش ریسک است اما هدف اصلی همه صندوق های پوشش ریسک، کسب بیشترین سود برای سرمایه گذاران هم در شرایط رونق و رشد پوشش ریسک چیست؟ بازار و هم در شرایط رکود است.

راهبردهای مورد استفاده در صندوق های پوشش ریسک

همان طور که بیان کردیم، تفاوت اصلی صندوق های پوشش ریسک، ابزارهای مالی متنوعی است که این صندوق ها در ترکیب دارایی های خود دارند. این نوع از صندوق ها در دارایی های مالی و ابزارهایی سرمایه گذاری می‌کنند که دیگر صندوق ها و سرمایه گذاری‌ها، آن ها را در نظر نمی‌گیرند. در ادامه به چندی از این ابزارها و راهبردهای پوشش ریسک چیست؟ سرمایه گذاری این صندوق ها اشاره می‌کنیم:

استفاده از فروش استقراضی:

فروش استقراضی بدین معنی است که فردی سهامی را که در مالکیت شخص دیگری است از او قرض کرده و با فرض کاهش قیمت سهم، آن را در بازار بفروش برساند و پس از گذشت زمان مورد نظر، آن را خریداری کرده و به مالک سهم باز گرداند. در صورت کاهش قیمت، ‌ما به التفاوت قیمت فروش و خرید سهم، سود فرد خواهد شد. صندوق های پوشش ریسک از این ابزار در شرایط رکود بازار استفاده کرده و سهامی را که در مالکیت صندوق نیست، اجاره کرده و در بازار فروخته و از کاهش قیمت سهم،‌ سود می‌برند. برای اطلاعات بیشتر در این خصوص می‌توانید مطلب «تأثیر ایجاد بازار دو طرفه در بازار سرمایه چیست» را مطالعه فرمایید.

سرمایه گذاری در ابزارهای مالی مشتقه:

ابزارهای مالی مشتقه مانند قراردادهای اختیار معامله و آتی،‌ ابزارهای مالی هستند که ارزش آن‌ها برپایه اوراق بهادار دیگری مانند سهام شرکت‌ها است و شاید در انواع دیگر سرمایه گذاری ها مورد توجه قرار نگیرند. اما صندوق های پوشش ریسک با سرمایه گذاری در این ابزارها، طیف گسترده‌ای از دارایی ها را در نظر گرفته و از فرصت‌های سودآوری آن‌ها استفاده می‌کنند.

استفاده از آربیتراژ:

آربیتراژ در بازارهای مالی به معنی فرصت‌های قیمت گذاری نادرست همزمان بین اوراق بهادار مرتبط است. مدیران صندوق های پوشش ریسک، با تخصص و مهارتی که دارند، پیوسته در حال رصد کردن بازارهای مالی مختلف و پیدا کردن فرصت‌های قیمت گذاری هستند که دیگران آن‌ها را تشخیص نمی‌دهند. شناسایی به‌موقع و سرمایه گذاری در این فرصت‌ها، سودهای فراوانی را برای آن‌ها ایجاد می‌کند.

سرمایه گذاری در اوراق بهاداری که کمتر از ارزش خود، قیمت گذاری شده‌اند یا برای عموم مطلوب نیستند:

بسیاری از سهام و اوراق بهادار در بازارهای مالی، از میزان ارزش واقعی خود کمتر قیمت گذاری شده و مورد توجه قرار نمی‌گیرند. صندوق های پوشش ریسک با شناسایی این نوع از اوراق بهادار، علاوه بر دریافت سود سرمایه گذاری خود،‌ سبب رشد قیمت این اوراق نیز می‌شوند.

سرمایه گذاری در بازارهای نوظهور:

با توجه به ماهیت صندوق های پوشش ریسک، سرمایه گذاری بر روی سهام یا دیگر ابزارهای نوظهور در بازار که رشد نوسانی زیاد دارند و مستعد تورم هستند،‌ امکان‌پذیر است.

سرمایه‌گذاری در بازارهای موازی:

یکی از مزایای برجسته این صندوق‌ها سرمایه‌گذاری بدون محدودیت در بازارهای خارج از بازار سرمایه مانند املاک و مستغلات، طلا و کسب‌وکارهای پرریسک است.

ساختار اهرمی:

صندوق‌های پوشش ریسک یک قابلیت منحصربه فرد دارند که امکان بهره‌گیری از اهرم‌های ۱۰ برابری را برای آن ایجاد کرده است. به این صورت که، به ازای هر یک واحد جذب سرمایه، بانک‌های مشخصی به آن‌ها ۹ واحد وام می‌دهند به عنوان مثال با جذب ۱۰۰ دلار سرمایه بانک به آن ها۹۰۰ دلار وام می‌دهد تا در نهایت بتواند ۱۰۰۰دلار سرمایه‌گذاری کند. به این معنا است که با از بین رفتن ۱۰۰ دلار سرمایه عملا صندوق ۱۰۰۰ دلار متضرر می‌شود و بالعکس.

تفاوت صندوق های پوشش ریسک با صندوق های سرمایه گذاری مشترک

حال که با سازوکار صندوق های پوشش ریسک آشنا شدید، این سوال پیش می‌آید که این صندوق ها با صندوق های سرمایه گذاری مشترک چه تفاوتی دارند. در ادامه به برخی از تفاوت‌های اصلی این دو نوع صندوق می‌پردازیم:

• با توجه به عدم وجود محدودیت در ترکیب دارایی های صندوق های پوشش ریسک، امکان سرمایه گذاری در ابزارهای متنوع‌تری مانند ابزارهای مشتقه، فروش استقراضی (فروش تعهدی در ایران) و سایر ابزارهایی با ریسک بالا که حتی ممکن است از بازار خارج از بازار سهام باشند، در آن‌ها وجود دارد. اما ترکیب صندوق های سرمایه گذاری مشترک مشخص بوده و سرمایه‌گذاری تنها در دارایی های مالی از قبیل سهام، حق تقدم سهام و اوراق قرضه که در اساسنامه آن‌ها با جزییات ذکر می‌شوند و نسبت به دارایی های صندوق های پوشش ریسک دارای ریسک‌کمتر هستند، امکان پذیر است.

• در اکثر مواقع، نهادهای ناظر بر بازار سرمایه در کشورهای مختلف بر این صندوق ها نظارتی ندارند. اما فعالیت صندوق های سرمایه گذاری مشترک، پیوسته توسط نهادهای ناظر رصد می‌شود. به تبع در ارائه اطلاعات صندوق مانند اهداف و استراتژی‌، تصمیمات مدیریت و ترکیب دارایی و تغییرات آن سرمایه‌گذاران با عدم شفافیت مواجه می‌شوند.

• سرمایه گذاران خاص و محدودی اجازه سرمایه گذاری در صندوق های پوشش ریسک را دارند اما؛ سرمایه گذاری در انواع صندوق های سرمایه گذاری مشترک برای عموم مردم آزاد است. به عبارت دیگر، اگر صندوق های سرمایه گذاری مشترک را همانند مراکز عمومی در نظر بگیریم، صندوق های پوشش ریسک همچون کلوب‌های اختصاصی هستند که افرادی خاص را می‌پذیرند.

• هزینه‌های صندوق‌ها: در صندوق‌های پوشش ریسک کارمزد درصد ثابتی که حدودا ۲ درصد از میزان جذب سرمایه است، دریافت می‌شود اما در صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک هزینه‌هایی که تحت عنوان کارمزد باید مشتری بپردازد بسته به ترکیب دارایی صندوق و قابل معامله(ETF) یا غیر قابل معامله بودن معمولا درصدی از قیمت آماری(NAV) صندوق که مداوم در حال تغییراست، می‌باشد. درواقع در صندوق‌های پوشش ریسک برخلاف صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک درآمد مدیر صندوق ارتباط مستقیمی به عملکرد صندوق نداشته و مدیر صندوق در ضرر سرمایه‌گذاران سهیم نمی‌شوند.